เอาละครับ..รู้จักเครื่องมือ ของชาวประมงไป 2
อย่างแล้ว อย่าเสียเวลาเลยครับ ต่อไปขอนำท่านผู้เยี่ยมชม
เข้าสู่เรื่องของเครื่องมือที่มีชื่อว่า..ว่า..ว่า “ลอบดักปลา” คร่าบบบผม ก่อนอื่นไปทำความรู้จักกับหน้าตาของมันกันก่อนครับ
ลอบดักปลา
อันนี้ ชาวบ้านเรียกันว่า "ลอบยืน"
ส่วนอันนี้ "ลอบกุ้ง"
"ลอบนอน" คร่าบผม
ลอบ
เป็นเครื่องมือจับปลาที่สานด้วยไม้ไผ่ หวาย เถาวัลย์ หรือลวดรัดโครงไม้ ลอบ
มีช่องว่างให้ปลาเข้าไปติดอยู่ภายใน
ลอบแบ่งเป็น 3 ชนิดคือ
1. ลอบนอน
ใช้ดักปลาสำหรับน้ำไหล มักจะมีหูข้างอยู่ที่ปากลอบด้วย
โดยใช้แผงเฝือต่อจากหูช้างทั้งสองข้างกั้นขวาง ตามแนว แม่น้ำ ลำคลอง
วางลอบอยู่ในแนวนอน
ลอบมีลักษณะเป็นทรงกระบอก ก้นรอบเป็นรูปรีๆมีความยาว 1-2 เมตร
เหลาไม้ไผ่เป็นซี่กลมๆประมาณ 20 ซี่ มัดด้วยหวาย เถาวัลย์ หรือลวด
ไม้ไผ่แต่ล่ะซี่ห่างกันเกือบ 3 เซนติเมตร
หากจะดักปลาตัวเล็กก็เรียงซี่ไม้ไผ่ให้ติดกัน ปากลอบดักปลาทำงา 2ชั้น
เมื่อปลาว่ายเข้าไปก็จะว่ายออกมาไม่ได้เพราะติดงากั้นไว้
ลอบนอนไม่ต้องใช้เหยื่อล่อ ลอบนอนอีกประเภทหนึ่งใช้กับน้ำนิ่งเรียกว่า ลอบเลาะ
2. ลอบยืน ใช้ดักปลาในน้ำลึก จะใช้แผงเฝือกกั้นหรือไม่ก็ได้
หากใช้เฝือกกั้นก็ดักลอบยืนไว้ตามน้ำนิ่งๆใกล้กอหญ้าปลาที่จะเข้าไปมักเป็นปลาดุก
ปลาช่อน ปลาตะเพียน ปลากด เป็นต้นลอบยืนมีลักษณะทรงขวดที่วางตั้งไว้
แต่ส่วนปลายลอบยืนนั้นมัดปลายซี่ไม่ไผ่มารวมกัน ตรงด้านข้างทำงายาวผ่าเกือบตลอด
3. ลอบกุ้ง ใช้ลอบนอนหรือลอบยืนก็ได้
แต่การสานซี่ไม้ไผ่ต้องมีระยะชิดกัน ไม่ให้กุ้งลอดออกไปได้
บางทีใช้ตาข่ายถี่ๆหรือผ้ามุ้งคลุมรอบตัวลอบไม่ให้กุ้งหนีออกไปได้ เหยื่อที่ใช้
เช่นกากน้ำปลา รำละเอียดผสมดินเหนียวปั้นเป็นก้อน เป็นต้น
ประโยชน์ใช้สอย เป็นเครื่องมือดักจับปลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น